ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕ ΜΥΘΙΚΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ ΘΑΛΑΣΣΑ !!!!!
Τα ανεμοταξιδεμένα σύννεφα σταμάτησαν πάνω από την θάλασσα, εκεί στην Δύση, στον ορίζοντα του πελάγους και τα ξέφτια τους που κρέμονταν από την πρωϊνή μάχη τους με τον Άνεμο Βοριά, βάφτηκαν από τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος!!
Η θάλασσα ζωντάνεψε κι αυτή από τις πυρακτωμένες χρυσοκόκκινες ακτίνες του ήλιου που έδυε σκορπίζοντάς τες παντού και βάφοντας την επιφάνειά της δημιουργούσαν χρωματιστούς υδάτινους δρόμους -μονοπάτια, να περπατούν επάνω τους τα ξωτικά κι οι νεραϊδούλες των < νεφών> οι συνοδοί τους, που προσκαλούσαν τα στοιχειά του νερού σε χορό, πάνω στον αφρό των κυμάτων!!
Σιγά –σιγά χάθηκε ο ήλιος, ξεθώριασαν τα χώματα του στον ορίζοντα κι αχλή ομίχλης σκορπίστηκε πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας από την εξάτμιση των νερών της, ενώ ξεψυχούσε το τελευταίο φως των ύστερων ακτινών του!!
Σιγά σιγά εμφανίσθηκαν στην επιφάνεια της θάλασσας παρέες από Τρίτωνες, Νηρηίδες, Τελχίνες, Γοργόνες μικρές και μεγάλες, Ωκεανίδες, Νύμφες του νερού ντυμένες με τα αραχνοΰφαντα ενδύματά τους στα χρώματα του βυθού της θάλασσας !! Διάφορα κοχύλια και μαργαριτάρια λευκά και μαύρα, στόλιζαν τα μακριά μαλλιά τους που έπεφταν στους αλαβάστρινους ώμους τους και στους ολόλευκους λαιμούς τους κρέμονταν περιδέραια από πολύχρωμα κρύσταλλα σαν του ουράνιο τόξου!! Νάσου πρόβαλε κι ο γέρο Νηρέας με το μουσικό του όστρακο, να παίξει μουσική για να χορέψουν όλοι και κυρίως οι 50 πανέμορφες κόρες του, οι Νηρηίδες!!
Ήρθε κι ένα λευκό δελφίνι που στην πλάτη του καθόταν μια ξανθιά καλλονή γοργόνα κρατώντας την φιλντισένια λύρα της, να συντροφεύσει στην μουσική τον γέροντα Νηρέα και να χαρίσει τον γλυκό μελωδικό ήχο της σε όλα τα πλάσματα!! Τριγύρω από την όμορφη αυτή ομήγυρη ξεπηδούσαν χρυσόψαρα και μαζεύτηκαν φωσφορίζοντα μικροσκοπικά πλασματάκια και μικροοργανισμοί της θάλασσας: <φανόψαρα> , <δεινομαστιγοφόρα> και <πλαγκτόν> !!
Πιάστηκαν σε κύκλο όλοι κι άρχισαν έναν όμορφο χορό που οι κινήσεις τους πάνω στην θάλασσα μαζί με τα τραγούδια τους και τον ήχο από τα όργανα, δημιουργούσαν μια υπερκόσμια χαρούμενη μουσική πανδαισία και σκόρπιζαν γύρω τους ομόκεντρους κύκλους νερού κι ενέργειας!!
Τα μαβιά πλέον νερά της θάλασσας άρχισε να τα φωτίζει με το ασημένιο φως του το ολόγιομο φεγγάρι, που στάθηκε ακίνητο επάνω από την μεγάλη θαλασσινή παρέα, που διασκέδαζε χορεύοντας, γελώντας, ερωτοτροπώντας και πειράζοντας ο ένας τον άλλο !!!
Από μακριά φάνηκε ο Ποσειδώνας με το ολόχρυσο άρμα του, που το έσερναν τέσσερεις λευκοί θαλάσσιοι ίπποι ! Φορούσε στην κεφαλή του το μεγαλειώδες χρυσοποίκιλτο διαμαντένιο στέμμα του κι ανέμιζε από το απαλό αεράκι ο πτυχωτός μπλε χρυσοκέντητος χιτώνας του! Κρατούσε στο ένα χέρι τα ινία και στο άλλο την μεγάλη - ισχυρή σιδηροχάλκινη τρίαινά του κατασκευασμένη από τους Κύκλωπες, που άστραφταν οι τρείς ακίδες της στο έντονο ασημένιο φως του φεγγαριού! Πλησίασε την χαρούμενη συντροφιά που χόρευε και τραγουδούσε με ρυθμό στον παφλασμό των κυμάτων! Τους χαμογέλασε και τους χαιρέτισε χαρούμενα, τους ράντισε με μαργαριτόσκονη μαγική κι αστραφτερή κι απομακρύνθηκε γοργά συνεχίζοντας το ταξίδι του για να ελέγξει το υγρό Βασίλειό του!!
Ενώ περνούσε η ώρα κι όλα εξελίσσονταν ανέμελα κι ευχάριστα για τα θαλάσσια όντα, φύσηξε βίαια - δυνατά ο Άνεμος Βοριάς, που ήρθε με ορμή οργισμένος να συνεχίσει τον πόλεμο με τα σύννεφα, που τον άφησε ατελείωτο το πρωί! Φύσηξε με μεγάλη ένσταση στα σύννεφα που είχαν συγκεντρωθεί από κάθε πλευρά του ορίζοντα κι άρχισε ο καβγάς με μανία!! Λυσσομανούσε ο Άνεμος κι άστραφταν τα σύννεφα που εκτόξευαν κεραυνούς στον ουρανό και την θάλασσα! Η ορμή της σύγκρουσης μεταξύ των δύο στοιχείων της φύσης ήταν τέτοια, που άρχισαν τα μεν σύννεφα να ρίχνουν ορμητική βροχή κι ο δε Άνεμος σήκωσε πελώρια άγρια αφρισμένα κύματα στην επιφάνεια της θάλασσας, διαλύοντας τον χορό της παρέας των θαλασσινών πλασμάτων, που τους πέταγε προς κάθε κατεύθυνση της θάλασσας!!
Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα χάθηκαν όλα τα θαλασσινά όντα στο βυθό, να προφυλαχθούν από την μανία των αγριεμένων στοιχειών, τελειώνοντας απότομα κι άδοξα αυτήν την χαρούμενη κι ανέμελη συγκέντρωση- γιορτή των μυθικών πλασμάτων !!
Κουρασμένος ο Άνεμος αποσύρθηκε στον Βορά του και τα διαλυμένα, κουρελιασμένα, αδυνατισμένα σύννεφα διαχωρίστηκαν κι αναχώρησαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα για να βρουν αλλού καταφύγιο και να ανασυνταχθούν!!
Απέμεινε μόνο το φεγγάρι να φωτίζει λυπημένο την μυστηριώδη θάλασσα σε εκείνο το σημείο, που πριν λίγο έσφυζε από ζωή, χαρούμενες φωνές, μουσική κι ευτυχισμένα πλάσματα !!
Η υπέροχη φύση με τα στοιχεία και τα στοιχειά της πάντα μας μάγευε και θα μας μαγεύει στο υπερβατικό επίπεδό της, προκαλώντας δημιουργικά την γόνιμη ανθρώπινη φαντασία μας !!!!
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ !!!
ΣΥΜΗ ΥΦΑΝΤ.
ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ !!!!!!!
===================================
Παρατηρώντας το Φεγγάρι στον έναστρο ουρανό πολλές καλοκαιρινές βραδιές, διαπίστωσα τον έρωτα που υπήρχε μεταξύ αυτού και της Αφροδίτης (Πούλιας)!!. Κάθε βράδυ μόλις εκείνο πρόβαλε στην Ανατολή, εκείνη ενώ βρισκόταν στο Νότο τον πλησίαζε και μετά τα μεσάνυχτα συναντιόντουσαν δίπλα – δίπλα και χαιρόντουσαν που βρέθηκαν μαζί, σκορπίζοντας έντονο ασημένιο ενεργειακό Φως που έκανε τον Ουράνιο Θόλο να αστραφτοβολεί ..!
Διάττοντες αστέρες ξεψυχούσαν μπροστά στην Αφροδίτη, απελπισμένοι που είχε δώσει τον έρωτά της μόνο στο Φεγγάρι και αυτοί δεν είχαν πια ελπίδα καμιά!! Τα αστέρια γύρω τους, καλυμμένα από το υπέρλαμπρο φως των δύο ερωτευμένων, εξαφανίζονταν από δίπλα τους σαν να μην υπήρχαν εκεί ποτέ.
Όταν το φεγγάρι ήταν σε Πανσέληνο, μια μελωδία απλώνονταν παντού από την Αφροδίτη που παλλόταν από συγκίνηση κι έρωτα, ενώ το Φεγγγάρι την έραινε με τις ασημένιες ακτίνες του, τα χάδια του τα τρυφερά!! Όταν όμως λίγο- λίγο χανόταν από τον ουρανό ο ασημένιος δίσκος του, εκείνη την έπιανε απελπισία που δεν μπορούσε πλέον να τον δει, να τον πλησιάσει και η μελαγχολία της αποδυνάμωνε το λαμπερό της φως και αχνοκιτρίνιζε!! Παρηγοριά της έδινε όσο μπορούσε το αστέρι συνοδός της, μα ο καημός της δεν περνούσε. Κι έτσι η νύχτα έχανε την λάμψη της από τους δύο ερωτευμένους, που ο ένα είχε χαθεί κι άλλη με την απελπισία της είχε κρυφτεί στα πέπλα των νεφελωμάτων που την κάλυπταν, για να κλάψει απομονωμένη τον καημό της!
Μα να σε λίγο άρχισε δειλά – δειλά να εμφανίζεται το Φεγγάρι κι εκείνη ενθαρρυμένη βγαίνει από τα νεφελώματα, χαρούμενη, χαμογελαστή κι όχι δακρυσμένη, να πάει δίπλα του να τον συναντήσει και τον καημό της να σβήσει.!! Κι εκείνος κάθε μέρα δυνάμωνε και μεγάλωνε, μέχρι που έγινε σφαίρα ολοστρόγγυλη και αστραφτερή, που σύννεφα δεν τον έκρυβαν. Εκείνη τρυφερή δίπλα του να καμαρώνει τον μεγάλο έρωτά της και τραγούδια να του σιγοτραγουδά, που ο άνεμος τα έπαιρνε και τα έφερνε πάνω στην Γή να τα αποθέσει, μήπως τ΄ακούσουν οι άνθρωποι κι ερωτευθούν κι εκείνοι κάτω από το υπέρλαμπρο φώς των Ουράνιων εραστών.. !!
Τι σου είναι η σοφία της φύσης? Σε κάθε δημιούργημά της υπάρχει ο <<έρωτας>> . Αυτή η κινητήριος δύναμη, αυτή η ενεργειακή φόρτιση που βοηθάει με τους υψηλούς κραδασμούς της στην αναγέννηση των πάντων και στην δημιουργία θαυμάτων !!!!!
ΣΥΜΗ ΥΦΑΝΤ.
Μια εικόνα πολλά συναισθήματα !!!!!!
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΛΟΓΩ ΚΑΠΟΙΑΣ ΗΛΙΚΙΑΣ <<ΠΑΓΩΝΟΥΝ>> ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ, ΕΝΩ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΔΙΨΑΕΙ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ ΛΟΓΩ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΚΡΙΣΕΩΝ !!!!!!!
Πρωινή ώρα, μια ηλιόλουστη καλοκαιρινή ημέρα, στα τέλη Αυγούστου, μετά την καταιγίδα της προηγούμενης, ήταν πολύ ευχάριστο να πίνω τον καφέ μου παρέα με φίλες στο <<μπαλκόνι>> της πόλης μου !!
Εκεί καθισμένη αμέριμνα, μεταξύ ανταλλαγών πληροφοριών, ειδήσεων κλπ σχολιασμών, αντίκρισα απέναντι μου στο πάρκο δίπλα, σε συνέχεια από τον εξωτερικό χώρο της καφετέριας που βρισκόμασταν, κάτω από τα τεράστια πλατάνια να φθάνει ένα ζευγάρι!! Η στάση τους και οι κινήσεις τους έδειχναν ένα ερωτευμένο ζευγάρι…!! Εκείνος 60+ πολύ ψήλος, λυγερόκορμος, σικάτος, με γκρίζους κροτάφους, μια όμορφη παρουσία, να κοιτά στα μάτια τρυφερά την σύνοδο του, που εκείνη του διόρθωνε το γιακά στο μπλουζάκι του. Ήταν μια κοπέλα 50+, λεπτή με απλό ντύσιμο, ξανθά μακριά περιποιημένα μαλλιά, με όμορφο - γλυκό πρόσωπο, που προσπαθούσε πατώντας στις μύτες των παπουτσιών της να τον φτάσει, επειδή ήταν αρκετά κοντύτερη από εκείνον, να τον φροντίσει, δίνοντας του στο τέλος κι ένα φιλί πεταχτό !!! Μια υπέροχη τρυφερή κίνηση, που κι εκείνος της το ανταπέδωσε, την πήρε από το χέρι και πήγαν πιο μπροστά στο μπαλκόνι του πάρκου να θαυμάσουν τον καταπράσινο κάμπο που ξεδιπλώνονταν εμπρός- κάτω μέχρι το βάθος της πεδιάδας!! Κατόπιν κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου σφιχτά, μπήκαν στον εξωτερικό χώρο της καφετέριας που βρισκόμουν κι αφού την διέσχισαν περιμετρικά χωρίς βιασύνη περιεργαζόμενοι τον περιβάλλοντα χώρο, επέστρεψαν στο πάρκο στον ίσκιο των πλατανιών!! Εκεί έβγαλαν με το κινητό τους φωτογραφίες ο ένας τον άλλον, αλλά φωτογραφήθησαν και μαζί, αφού δώσανε το κινητό σε μια κοπέλα που βρέθηκε δίπλα τους….… Η συμπεριφορά τους, οι κινήσεις τους έδειχναν τόσο τρυφερές, γεμάτες από έντονα συναισθήματα ερωτευμένων ανθρώπων, που ξεχείλιζαν από τα σώματα τους κι εξέπεμπαν γύρω τους κάποια θετική ενεργεία, χαρά κι ευτυχία !! Τους παρατηρούσα με ευχαρίστηση κι ενδιαφέρον, μα όχι κουτσομπολίστικη διάθεση και χωρίς να σχολιάσω κάτι γι αυτούς στις φίλες μου. Η εικόνα στα μάτια μου φάνταζε υπέροχη, συναισθηματικά όμορφη, διότι αφορούσε δυο ώριμους ανθρώπους που εκδήλωναν τόσο απλά, ανεπιτήδευτα , όμορφα τα συναισθήματα τους σε δημόσιο χώρο, χωρίς να νοιάζονται για τον περίγυρο, μια φυσιολογική σχέση - έλξη των δύο φύλων !! Υπήρχε εκείνη κι εκείνος την συγκεκριμένη στιγμή, σε χωροχρόνο μόνο δικό τους, μιας μοναδικής αίσθησης απέραντης ιδιαίτερης αγάπης , κάτι που δεν βλέπω στα νεωτέρα ηλικιακά ζευγάρια στην εποχή μας την στεγνή κι ωμη!!....... Στιγμιαία επηρεάστηκα από μια αθώα <<ζήλια>>, μια δημιουργική συναισθηματική φόρτιση, χωρίς κακία και αρνητική σκέψη, παρά μόνο θαυμασμό, εκτίμηση, αλλά κι ελπίδα ότι οι ηλικιακά μεγαλύτεροι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν συναισθήματα υψηλών δονήσεων, χωρίς να εξαιρώ και τον εαυτό μου. Άνθρωποι που τολμούν αυθόρμητα, δημόσια να εκφράσουν τα συναισθήματά τους με αυτόν τον λεπτό κι όμορφο τρόπο και να μην σκοντάφτουν στον καθωσπρεπισμό τον λανθασμένα εννοούμενο της υποκρισίας και της δήθεν σοβαροφάνειας!!
Σε λίγο εισήλθαν στον χώρο μας και μας προσπέρασαν αμέριμνοι, χαρούμενοι, ευδιάθετοι πιασμένοι πάντα χέρι - χέρι και κάθισαν σε τραπέζι μπροστά, με την θέα του κάμπου, χωρίς να αφήνουν ούτε στιγμή τα χέρια τους και τα βλέμματα τους!!
Άρχισαν να αποχωρούν οι φίλες μου κι έμεινα στο τέλος εγώ, που όρθια πλέον τους έβλεπα εκεί στο βάθος, στο τραπέζι τους, να είναι στον κόσμο τους αυτόν των ερωτευμένων, της αγάπης χωρίς όρια και κανόνες, χωρίς απαγορευτικά και φόβους, αλλά μόνο λατρείας κι επιθυμίας!!... Ναι διότι σε αυτήν την ηλικία δεν έχει πλέον σημασία η υποκρισία, η τυπικότητα όπως την εννοούν μερικοί, αλλά οι στιγμές, οι ώρες και οι ημέρες να κυλούν με ενδιαφέρον, αγάπη ακόμη και πάθος!! Διότι αυτό το πάθος δηλώνει ΖΩΗ !!!!....... Νοερά τους αποχαιρέτισα με ένα χαμόγελο μαζί με πολλές ευχές, να είναι πάντα έτσι αγαπημένοι, ευτυχισμένοι, αχώριστοι , πλημυρισμένοι από τα δυνατά συναισθήματα τους!! Ευχόμουν ο κάθε άνθρωπος να βρει αυτό που θα τον κάνει ευτυχισμένο, ανεξάρτητα σε ποια ηλικία βρίσκεται, γιατί δικαίωμα στην αγάπη, στην συντροφικότητα, στην χαρά, στην ευτυχία και στην ολοκλήρωση έχουν όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι!!!!
ΖΗΣΤΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ ΟΠΩΣ ΕΣΕΙΣ ΘΕΛΕΤΕ ΚΙ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΩ ΤΟΥΣ!! ΕΞ΄ ΑΛΛΟΥ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ !!!!!!
ΣΥΜΗ ΥΦΑΝΤ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)