ΑΗΡ – ΑΝΕΜΟΣ - ΑΕΡΑΣ – ΑΓΕΡΑΣ – ΑΕΡΑΚΙ – ΠΝΟΗ !!!!!!
Έξω λυσσομανούσε ο Άνεμος κι εγώ δεχόμουν ευχάριστα τις ριπές του πάνω στο σώμα μου, μπροστά στην ανοικτή μπαλκονόπορτα μου και το απολάμβανα! Ανέμιζαν οι κουρτίνες στον ρυθμό του μέσα έξω, έτρυζαν οι τζαμαρίες, κτυπούσαν κάποια παντζούρια από γύρω, σείονταν - λύγιζαν τα κλαδιά κι οι φυλλωσιές των δένδρων καθώς κινούνταν άτακτα σε διάφορες κατευθύνσεις από το φύσημά του! Μαστιγώνονταν από την δύναμή του οι θάμνοι – τα λουλούδια – τα φυτά και δημιουργούνταν διάφοροι ήχοι από το πέρασμά του μέσα από αυτά, σχηματίζοντας μια διαφορετική υπερκόσμια μουσική, μια υπέροχη - μοναδική σύνθεση ανακατεμένη με το οξύ και τρομερό σφύριγμά του!!
_< Ήρθα να σε ιδώ> μου ψέλλισε αγκαλιάζοντάς με μέσα στην δροσερή πνοή του κι άρχισε να μου διηγείται από πού πέρασε, τι άγγιξε, τι μαστίγωσε, τι παρέσυρε και καθάρισε σε γη κι ουρανό!! Μου έφερε τα νέα από κάθε γωνιά της Γης, τις ανθρώπινες δραστηριότητες που του έκαναν εντύπωση καθώς και τον αγώνα - τον ανταγωνισμό των γιών του < Βαρδάρη και Λίβα >, που μεσοπέλαγα στο Αιγαίο συναγωνίζονταν μεταξύ τους, στο ποιος θα περάσει τον άλλον για να κατακτήσει και καλύψει πρώτος, τον τόπο που ορίζει ο αντίπαλος του! Μου περιέγραψε την διαμάχη του με την θάλασσα, που την αντάριαζε - την ανακάτωνε και της σήκωνε θεόρατα κύματα κι εκείνα έσκαγαν με μανία, με δύναμη και κρότο πάνω στην ξηρά – σε νησιά, σε παραλίες – ακτές, σε βράχους - γκρεμούς , σε βάρκες - πλοία και σε κάθε πλεούμενο σκαρί μικρό και μεγάλο !! Με στόμφο ανέφερε το κυνηγητό που έκανε στα σύννεφα, σκορπίζοντάς τα προς κάθε κατεύθυνση του Ορίζοντα, για να ελευθερωθεί ο Ουρανός από αυτά και να λάμπει ανενόχλητος ο υπέρλαμπρος Ήλιος!! Συνέχισε για τις επικές μάχες του με τις καταιγίδες, τις αστραπές και τους κεραυνούς, που με τους δυνατούς κρότους και τις λάμψεις τους, προσπαθούσαν να τον τρομοκρατήσουν για να φύγει. Όμως αυτός ήταν ατρόμητος - πεισματάρης και ρίχνονταν με δύναμη στην μάχη και τον καυγά, έως ότου κατατρόπωσε τους αντιπάλους του, ανυποχώρητος κι αγέρωχος όπως είναι πάντα!!
Μου τόνισε την χαρά του τα καλοκαίρια που γαλήνευε σαν αντίκριζε τα όμορφα κορίτσια στις παραλίες και τα χάϊδευε στα γυμνά κορμιά τους σαν <αεράκι> - δροσερή πνοή στο αναψοκοκκινισμένο δέρμα τους από την ηλιοθεραπεία κι εκείνες το ευχαριστιόνταν, όπως και κάθε άνθρωπος που βρίσκονταν εκεί κι απολάμβανε το μπάνιο του και την χαλάρωσή του!!
Μου είπε για τα παιγνίδια που έκανε πάνω στους λόφους και τα ψηλά βουνά, που τα αγκάλιαζε άλλοτε με την μέγιστη δύναμη του ως ισχυρός Αγέρας κι άλλοτε ως απαλό αεράκι, εισβάλοντας μέσα στις σπηλιές τους και στις σχισμές των βράχων τους, στα φαράγγια και στα μονοπάτια των δασών!! Περνούσε πάνω από τους κάμπους, τα λιβάδια αγγίζοντας, χαϊδεύοντας τα διάφορα πλάσματα της φύσης και βοηθώντας τα πτηνά στο ταξίδι τους!! Συνέχισε να λέει πως ακουμπούσε στην επιφάνεια των λιμνών, ρυτίδωνε τα ήρεμα καθαρά νερά τους, προκαλώντας στροβιλισμό στα έντομα που ήταν εκεί, με αποτέλεσμα να τα εντοπίζουν οι πέστροφες - τα ψάρια που αυτά πετάγονταν έξω από το νερό και τ΄άρπαζαν με το στόμα τους ως εκλεκτή τροφή τους !! Παινεύτηκε πως ακόμη και τους καταρράκτες ανακάτευε και μετέτρεπε μέρος των υδάτων τους σε ψιλή βροχούλα, που έπεφτε γύρω από αυτούς, δημιουργώντας μια υγρή- νερένια ομίχλη !!
Θυμήθηκε κάποια φορά, που ένας καπετάνιος ενός μεγάλου καραβιού μεσοπέλαγα, τον πρόσβαλε - τον ειρωνεύθηκε για την δύναμη του και τότε θύμωσε τόσο πολύ ο Άνεμος, που κτύπησε στα πλάγια το καράβι αυτό και το βύθισε, όμως τις σωσίβιες λέμβους τις έσπρωξε απαλά προς την ξηρά, για να σωθούν οι ναυαγοί !!
Ηρέμισε ο Άνεμος κάποια στιγμή, μετατράπηκε σε αεράκι απαλό κι άρχισε να μου διηγείται το ταξίδι του πάνω από την Ελλάδα και τους αρχαιολογικούς ιερούς χώρους της !! Μου μίλησε για την γενέτειρα της Αφροδίτης την Κύπρο και το ακρογιάλι που γεννήθηκε στον αφρό των κυμάτων, στην << πέτρα του Ρωμιού>> στην Πάφο. Μετά πέρασε από την λεβεντογένα Κρήτη την Φαιστό, το φαράγγι της Σαμαριάς, στο Ιδαίον Άντρον - στην σπηλιά που γεννήθηκε ο Δίας! Ακούμπησε τα Αστερούσια Όρη και στον Τσούτσουρα, που στα σπλάχνα τους κρατούν τον τάφο του Μίνωα, του Ραδάμανθυ, τον λαβύρινθο του Μινώταυρου και κατόπιν πήγε βόρεια στην πανέμορφη πολιτεία της Κνωσού, την πρωτεύουσα του Μινωϊκού πολιτισμού!! Πέρασε από τις ονομαστές Βασιλικές < Μυκήνες > την Ακρόπολή της και τον τάφο του Αγαμέμνονα. Μετά απόλαυσε στην πευκόφυτη <Ολυμπία>, τον ξακουστό τόπο των αρχαίων Ολυμπιακών αγώνων και του ονομαστού ναού του Διός, που κάποτε είχε μέσα του το τεράστιο - υπέροχο χρυσελεφάντινο άγαλμά του!! Κατόπιν έφυγε προς την Αττική στην Ακρόπολη του μέγιστου Ιερού <Παρθενώνα> της Θεάς Αθηνάς και παρέμεινε λίγο να ξαποστάσει, καμαρώνοντας το αρχαίο μεγαλείο. Χάϊδεψε τις κατάλευκες μαρμαροκολόνες της από το Πεντελικό ενεργειακό μάρμαρο, περνώντας ευέλικτα κι απαλά ανάμεσά τους μην τυχόν τις φθείρει ο θαυμασμός του!! Στην συνέχεια προσπέρασε από τον <Ναό του Ποσειδώνα> στο ακρωτήριο του Σουνίου, που τον έλουζε εκείνη την ώρα με όλα τα χρώματά της η Δύση του ηλίου και κατευθύνθηκε στην νήσο < Δήλο > των Κυκλάδων, με την υπέροχη, μεγάλη, αρχαία πολυεθνική πόλη της, που όμως δεν βρήκε ούτε ελάχιστο νερό πλέον στην λίμνης του Απόλλωνα!! Την επόμενη ημέρα είπε, αναχώρησε και πήγε ψηλά στον Παρνασσό, στους < Ιερούς Δελφούς > τον ομφαλό της Γης. Κτύπησε με μια ριπή του τα νερά της Κρυσταλλίας πηγής για να δώσει τα διαπιστευτήριά του και σήκωσε στα ύψη του ουρανού τον καπνό από τις καιόμενες δάφνες τις Πυθίας! Κι αφού καμάρωσε όλο τον τόπο και το αρχαίο μεγαλείο, πέταξε με ορμή και δύναμη πάνω στον Όλυμπο! Εκεί σίγασε, γιατί οι Ολύμπιοι Θεοί είχαν συμβούλιο πάνω στην κορυφή στον <<θρόνο του Δία>>, που λάμβαναν σημαντικές αποφάσεις για την Ελλάδα και τους Έλληνες!! Τον διέταξαν να μην μαρτυρήσει ότι άκουσε και το μόνο που έπρεπε να μας πει ήταν ότι: << οι Θεοί είναι πάλι εδώ και φροντίζουν να μην χαθούμε >>, όμως του τόνισαν πως πρέπει, χρειάζεται , απαιτείται όλοι μας να ενεργοποιηθούμε, να αγωνισθούμε, να μην παραδοθούμε !!! Συνέχισε μετά τον δρόμο του στα Πιέρια όρη και βρέθηκε πάνω από την Βεργίνα να χαιρετίσει τον τόπο του Βασιλέα Φιλίππου Β΄ και του δοξασμένου γιού του Μέγα Αλέξανδρου!! Κι αφού ήταν στην γειτονιά μου, ήρθε να με ιδεί, να μου μιλήσει, να μου πει τα νέα του, αλλά κυρίως να μου φέρει το σημαντικό < μήνυμα > από τον Όλυμπο !!!!!
Ο ΄Ανεμος φύσηξε μια τελευταία φορά και παρέσυρε προς τα πίσω τα μαλλιά και τα ενδύματά μου….. Γελούσε δυνατά σαν με αποχαιρετούσε για να πάει και σε άλλους τόπους και μου φώναξε ότι θα ξανάρθει να με βρει, να μου φέρει άλλα νέα και ειδήσεις….. !!!
____ << ΜΗΝ ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ, του φώναξα, ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΦΙΛΕ ΜΟΥ, ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ > > ……!!!
Παντού σ΄όλη την φύση γύρω μου απλώθηκε μια νηνεμία, μια ηρεμία, σημάδι πως ο Άνεμος ήταν πλέον μακριά σε άλλη περιοχή σε άλλα μέρη κι ανθρώπους!!
Πάντα λάτρευα και λατρεύω την επαφή μου με τα στοιχεία - τα στοιχειά της φύσης, γι αυτό με λένε κι << ΑΕΡΙΚΟ>> !! Συνομιλώ με τον φίλο μου τον < Άνεμο > σε οποιαδήποτε μορφή - ένταση κι αν είναι, μέρα ή νύχτα, σε κάθε εποχή και σε κάθε ευκαιρία ψυχικής έξαρσης – αναζήτησης – ανασυγκρότησης ή ονειροπόλησης, έτσι κι αλλιώς είμαστε όλοι μέρος της φύσης !!
ΣΥΜΗ ΥΦΑΝΤ.
