Μια φωτογραφία σου έμεινε από σένα,
να την θωρώ, ν΄ανπολώ τα χρόνια τα
χαμένα!
Χρόνια της νιότης όμορφα με όνειρα
ζυμωμένα,
γεμάτα τρυφερότητα, χαρές μοναδικές κι
αισθήματα πρωτόγνωρα, της πρώτης μας αγάπης!
Τα όνειρα ήταν πολλά, τα σχέδια μεγάλα
που γέμιζαν - πλημύριζαν καρδιά, νού και ψυχή
με ορμή νεανική και γλυκιά αναμονή!
Μα
τι σου είναι η ζωή ανατροπές γεμάτη, που
στον γραμμένο πίνακά της σε μια στιγμή,
σ΄ένα
λεπτό τα σβήνει όλα το χέρι το αόρατο
<της
μοίρας τα γραμμένα> και χάνεται με μιάς
κάθε γράμμα, κάθε λέξη, τα όνειρα, οι ελπίδες
και
οι προσδοκίες μιάς ζωής!
Κι
έμεινα την φωτογραφία σου αυτή να κοιτώ,
ν΄αναπολώ
την χαμένη νιότη εκείνης της ζωής, της
μοναδικής
εποχής, που η ευτυχία είχε πρόσωπο, είχε
χαρά,
τρυφερές σκέψεις, συναισθήματα δυνατά, που όμως δεν επέστρεψαν ποτέ, γιατί Εσύ
είχες πιά χαθεί από τούτη την όμορφη ζωή !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ τα σχόλιά σας να αποστέλλονται στη ταχυδρομική διεύθυνση simyif@gmail.con