ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΑΠΟΨΕ το << Φεγγάρι του Θερισμού>> ή «Φεγγάρι του καλαμποκιού»….!!!!

 

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ !!!!!!!

========================================

Παρατηρώντας το Φεγγάρι στον έναστρο ουρανό πολλές καλοκαιρινές βραδιές, διαπίστωσα τον έρωτα που υπήρχε μεταξύ αυτού και της Αφροδίτης (Πούλιας)!!. Κάθε βράδυ μόλις εκείνο πρόβαλε στην Ανατολή, εκείνη ενώ βρισκόταν στο Νότο τον πλησίαζε και μετά τα μεσάνυχτα συναντιόντουσαν δίπλα – δίπλα και χαιρόντουσαν που βρέθηκαν μαζί, σκορπίζοντας έντονο ασημένιο ενεργειακό Φως που έκανε τον Ουράνιο Θόλο να αστραφτοβολεί ..!

Διάττοντες αστέρες ξεψυχούσαν μπροστά στην Αφροδίτη, απελπισμένοι που είχε δώσει τον έρωτά της μόνο στο Φεγγάρι και αυτοί δεν είχαν πια ελπίδα καμιά!! Τα αστέρια γύρω τους, καλυμμένα από το υπέρλαμπρο φως των δύο ερωτευμένων, εξαφανίζονταν από δίπλα τους σαν να μην υπήρχαν εκεί ποτέ.

Όταν το φεγγάρι ήταν σε Πανσέληνο, μια μελωδία απλώνονταν παντού από την Αφροδίτη που παλλόταν από συγκίνηση κι έρωτα, ενώ το Φεγγγάρι την έραινε με τις ασημένιες ακτίνες του, τα χάδια του τα τρυφερά!! Όταν όμως λίγο- λίγο χανόταν από τον ουρανό ο ασημένιος δίσκος του, εκείνη την έπιανε απελπισία που δεν μπορούσε πλέον να τον δει, να τον πλησιάσει και η μελαγχολία της αποδυνάμωνε το λαμπερό της φως και αχνοκιτρίνιζε!! Παρηγοριά της έδινε όσο μπορούσε το αστέρι συνοδός της, μα ο καημός της δεν περνούσε. Κι έτσι η νύχτα έχανε την λάμψη της από τους δύο ερωτευμένους, που ο ένα είχε χαθεί κι άλλη με την απελπισία της είχε κρυφτεί στα πέπλα των νεφελωμάτων που την κάλυπταν, για να κλάψει απομονωμένη τον καημό της!

Μα να σε λίγο άρχισε δειλά – δειλά να εμφανίζεται το Φεγγάρι κι εκείνη ενθαρρυμένη βγαίνει από τα νεφελώματα, χαρούμενη, χαμογελαστή κι όχι δακρυσμένη, να πάει δίπλα του να τον συναντήσει και τον καημό της να σβήσει.!! Κι εκείνος κάθε μέρα δυνάμωνε και μεγάλωνε, μέχρι που έγινε σφαίρα ολοστρόγγυλη και αστραφτερή, που σύννεφα δεν τον έκρυβαν. Εκείνη τρυφερή δίπλα του να καμαρώνει τον μεγάλο έρωτά της και τραγούδια να του σιγοτραγουδά, που ο άνεμος τα έπαιρνε και τα έφερνε πάνω στην Γή να τα αποθέσει, μήπως τ΄ακούσουν οι άνθρωποι κι ερωτευθούν κι εκείνοι κάτω από το υπέρλαμπρο φώς των Ουράνιων εραστών.. !!

Τι σου είναι η σοφία της φύσης? Σε κάθε δημιούργημά της υπάρχει ο <<έρωτας>> . Αυτή η κινητήριος δύναμη, αυτή η ενεργειακή φόρτιση που βοηθάει με τους υψηλούς κραδασμούς της στην αναγέννηση των πάντων και στην δημιουργία θαυμάτων !!!!!

ΣΥΜΗ ΥΦΑΝΤ.