ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ !!!!!!!! ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ.....!!!!

 ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ !!!!!!!!!!!

Φέτος οι συγκυρίες ήταν τέτοιες, που έκανα ολιγοήμερες διακοπές στα τέλη Ιουλίου αρχές Αυγούστου, στον ίσκιο του βουνού των μύθων και των αρχαίων θρύλων, τον διάσημο Όλυμπο, στην πιο τουριστική παραλιακή πόλη της Πιερίας την Λεπτοκαρυά!! Αυτή απλώνεται δίπλα στις ακτές της που είναι αρκετών χιλιομέτρων και συνδέονται με άλλους παραθεριστικούς οικισμούς. Τα γεγονότα με τον COVID-19 και τις απαγορεύσεις εισόδου ξένων τουριστών στην χώρα και μάλιστα των Σέρβων, ήταν καταλυτική για την περιοχή. Πλέον φέτος δεν υπήρχαν ξένοι τουρίστες, πολλά καταλύματα ήταν κλειστά και όσα υπήρχαν ανοικτά υπολειτουργούσαν με τους λίγους μόνο Έλληνες παραθεριστές και κυρίως του ΠΑΡ/ΣΑΒ/ΚΥΡΙΑΚΟΥ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βρούμε εγώ με τα αδέλφια μου κατάλυμα υψηλών προδιαγραφών, διότι η αλήθεια είναι πως στις διακοπές μου δεν κάνω εκπτώσεις διαβίωσης, συμβιβασμούς ποιότητας ανέσεων κι απολαύσεων, πόσο μάλλον που δεν ήταν μεγάλης διάρκειας!! Αυτό ήταν μια πλήρης μεζονέτα στους τελευταίους ορόφους( 2ος & 3ος), ενός νεόδμητου συγκροτήματος, κάτω από την περιοχή του Σιδηροδρομικού σταθμού, στην νέα συνοικία της πόλης, με νέα ρυμοτομία, φαρδύς δρόμους – ανοιχτωσιές και όλα τα οικοδομήματα με όμορφα αρχιτεκτονικά σχέδια. Η μεζονέτα αυτή είχε μεγάλες βεράντες στον κάθε όροφο της, με πλήρες εξοπλισμό και κυρίως η βεράντα στο δικό μου δωμάτιο στον 3ο έβλεπε θάλασσα εμπρός στο βάθος και στο βουνό πλάι και πίσω!! Εξαιρετικό , ευχάριστο κι άνετο κατάλυμα, με μια τιμή που την έφερα στις προτιμήσεις μου, διότι ο ιδιοκτήτης , αν και νέος άνθρωπος ήταν έξυπνος έμπορος και δεν ήθελε να χάσει τους πελάτες , αφού στο τεράστιο συγκρότημά του υπήρχαν ελάχιστοι νοικάρηδες!!

Η εγκατάσταση μας δεν είχε προβλήματα και η διαμονή μας ήταν ευχάριστη, διότι απολαμβάναμε την εξαιρετική ησυχία και ηρεμία της περιοχής, πρωτόγνωρη για καλοκαιρινή περίοδο. Μάλιστα στην συγκεκριμένη παραλιακή τουριστική πόλη της Λεπτοκαρυάς, κάθε τέτοια εποχή πλημύριζε από τουρίστες κυρίως Βαλκάνιους, αλλά κι άλλων περιοχών, με τους Έλληνες να αποτελούν μια μικρή παρουσία σε όλον αυτόν τον ετερόκλιτο εποχιακό πληθυσμό!! Σε όλον τον οικισμό υπήρχαν σε κάθε δρόμο καταστήματα κάθε είδους προϊόντων, τουριστικών ειδών, εξοπλισμού, τροφίμων και κάθε τι που χρειάζεται ο παραθεριστής, επειδή τα καταλύματα διαθέτουν και κουζινάκι. Ενώ τώρα μόνον στον κεντρικό δρόμο μέσα στην πόλη υπήρχαν σε λειτουργία καταστήματα, καθώς και στο παραλιακό μέτωπο με τα τραπεζοκαθίσματα, τις ομπρέλες και ξαπλώστρες των εκεί καταστημάτων καφέ, πρόχειρου φαγητού και μπαρ!!! Η όλη αυτή κατάσταση εμάς δεν μας ενοχλούσε καθόλου, αλλά του εναντίον μας προσέφερε μια χαλαρότητα , ευκολία στις δραστηριότητες μας, στην καθημερινότητά μας στην θάλασσα, στις περιπλανήσεις μας στην περιοχή και ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο να ακούμε μόνο Ελληνικά παντού !! Βέβαια αυτό δεν μας άφησε απροβλημάτιστους με ότι αυτό συνεπάγεται και θα εμφανισθεί μετά στο Φθινόπωρο και τον Χειμώνα. Διότι αυτή η άσχημη οικονομική κάμψη στον φετινό τουρισμό, πλήττει ανεπανόρθωτα την Ελληνική οικονομία, την βαρεία βιομηχανία της χώρας, καθώς και τους απασχολούμενους στον τουρισμό, που έχασαν φέτος τις εργασίες τους και το πολύτιμο εισόδημά τους για την διαβίωσή τους !!!!!

Έφθασε η Δευτέρα 3 Αυγούστου, η νύχτα της πολύ αναμενόμενης μοναδικής Πανσελήνου, της μεγαλύτερης του έτους, του επονομαζόμενου κόκκινου Φεγγαριού, του οξυρύγχου κατά τους ιθαγενείς του Καναδά!..... Μετά το απογευματινό θαλασσινό μπάνιο, βγήκα έξω κι άραξα στην πολυθρόνα της μεγάλης βεράντας του δωματίου μου. Άρχισε να σουρουπώνει για τα καλά, κόπασε ο αέρας και χάθηκε ο υπόκωφος ήχος των κυμάτων που έσκαγαν στην ακτή με βότσαλα κι η θάλασσα έγινε λάδι, γαλήνια, ακίνητη να περιμένει κι εκείνη το φεγγάρι να βγει, ενώ έσβησαν κι οι τελευταίες ακτίνες φωτός από τον ορίζοντα. Μια ησυχία πρωτόγνωρη απλώθηκε σε όλη την φύση, δεν ακουγόταν τίποτε ούτε νυχτοπούλια, όλα είχαν κουρνιάσει. Στον ουράνιο θόλο πρόβαλαν τα διαμαντάκια του ουρανού, τα αστέρια να αστραφτοβολούν, πρώτη και καλύτερη η <<Πούλια>> η Αφροδίτη, με το δυνατό φώς της να ξεχωρίζει από όλα τα άλλα γύρω της!!! Πάνω από την τεράστια λεύκα απέναντι και στο πλάι μου, φάνηκε επί τέλους ο τεράστιος, υπερμεγέθης, μοναδικός κατακόκκινος δίσκος της πυρφόρου Σελήνης. Η ατμόσφαιρα ολόγυρά της είχε πυρακτωθεί με τα πορτοκαλοκκόκινα χρώματα της, σαν ένας αιθέριος μανδύας που εξέπεμπε κι αυτός μια ενέργεια, μια μοναδική ομορφιά, με αποτέλεσμα να χαθούν όλα τα αστέρια που ήταν γύρω της, λες και δεν υπήρχαν… Η νύχτα είχε αλλοιωθεί με το τόσο δυνατό φώς της, που ξεχώριζαν στην γη τα δένδρα, τα κτήρια, τα αυτοκίνητα, τα αντικείμενα και φυσικά φαίνονταν καθαρά το ιερό βουνό ο Όλυμπος με τις κορυφές του. Ακόμη κι ο ήχος από τις κόρνες των τελευταίων διερχόμενων αμαξοστοιχιών δεν είχαν την οξύτητα, την ένταση του ήχου τους όπως τον άκουγα μέσα στην ημέρα και που μαζί με τους τροχούς τους στις ράγες του τραίνου, δημιουργούσαν για χάρη της, έναν απαλό χαιρετισμό για τον ερχομό της!!! Θεϊκή εικόνα, μια μαγεία με τύλιξε εκστασιασμένη κοιτάζοντας την πανέμορφη, μοναδική- μυσταγωγική αυτή πυρφόρο πανσέληνο !!!. Δεν την άφησα λεπτό από τα μάτια μου. Ανυψώνονταν αργά- απαλά στον ουρανό, αποκρινόμενη πάνω από την λεύκα, που κι εκείνη παρέμενε ακίνητη- ασάλευτη, μην τυχόν κι ενοχλήσει την αρχόντισσα της νύχτας. Η Πούλια με τον μικρό αστροσυνοδό της προπορεύονταν της Σελήνης σε κάποια απόσταση, σαν να προάγγελε την είσοδο της μεγάλης κυρίας της Νύχτας σε όλη την πλάση!!!!..

Σήκωσα τα χέρια μου την χαιρετούσα και νοερά την καλούσα να έρθει πιο κοντά μου, να φωτιστεί περισσότερο ο Όλυμπος κι οι κορυφές του, μήπως και διακρίνω εκείνους τους Θεϊκούς κατοίκους του !!! Κι εκείνη το κατάλαβε μου χαμογέλασε με νόημα κι έστειλε μια δέσμη από τις ασημένιες ακτίνες της μέσα σε ένα λευκό αιθερικό πέπλο και με τύλιξαν, ψιθυρίζοντας μου :: _<< Έλα μαζί μου απόψε, θα σε πάω εκεί που θέλεις, εκεί που ποθείς, μην φοβάσαι σε προσέχω >>..

Και να βρέθηκα πάνω στην Σελήνη να ίπταμαι μαζί της, να περνάμε πάνω από τους οικισμούς του Ολύμπου, τον Παλαιό Παντελεήμονα, την Παλιά Σκοτείνα , ανεβήκαμε στις κορυφές του Ολύμπου, προσπεράσαμε τη <Σκάλα>, τον < Μύτικα - Πάνθεον> και κάτω στην γη, γυάλιζαν μέσα στο Φαράγγι του Ενιπέα, τα νερά του ποταμού. Νάσου απέναντι και η κορυφή < Στεφάνι- Θρόνος του Διός> και πιο πέρα το < Οροπέδιο των Μουσών>…. Η Σελήνη πάλι μου ψιθύρισε:: _<< Απόψε που δεν έχει σύννεφα θα τους ιδείς όλους μαζεμένους, να εκεί στην κορυφή του <Πάνθεον> εκεί επάνω σε πηγαίνω, βλέπε και μην μιλάς. Κοίταξα κάτω στην κορυφή αυτή και όντως ήσαν όλοι οι Θεοί μαζεμένοι, καθισμένοι περιμετρικά στα ανάκλιντρα τους, με χρυσά κύπελλα στο χέρια τους να πίνουν νέκταρ και με τον Δία στο υψηλότερο σημείο να τους επιτηρεί όλους, κρατώντας το σκήπτρο με τους κεραυνούς. Δίπλα του στα αριστερά η ΄Ηρα, η πανέμορφη σύζυγος του με τον πολύχρωμο- πολύπτυχο - χρυσοκέντητο χιτώνα της να καλύπτει όλο το ανάκλιντρο της και στα δεξιά η Αθηνά τυλιγμένη στα λευκά με το ολόχρυσο Γοργόνειο στην πλάτη της και την υπέροχη περικεφαλαία της, ενώ το δόρυ της κείτονταν δίπλα της. Σε κυκλική μορφή περιέβαλαν τον Δία και οι υπόλοιποι Θεοί και Θεές.. Η Εστία με τα υπέροχα υφαντά της στα πόδια της κι η Δήμητρα στεφανωμένη στην κεφαλή της με στάχυα και με καρπούς στα καλάθια δίπλα της. Η καλλονή Αφροδίτη με την ξανθή κόμη της να σκεπάζει με χάρη τους αλαβάστρινους ώμους της, που τους άφηνε ακάλυπτους το διάφανο ένδυμα της και να αποκαλύπτονται τα ροδόλευκα πόδια της, ενώ ο Ήφαιστος, ο σύζηγός της, με το σφυρί πλάι του, την κοιτούσε αυστηρά. Ο Ποσειδώνας στο ένα χέρι του κρατούσε την Τρίαινά και με το άλλο έπινε από την κούπα του , απέναντι από τον αδελφό του. Η Άρτεμις ντυμένη με τον ολόλευκο κοντό χιτώνα της, είχε αποθέσει το τόξο και τα βέλη της δίπλα της και παρατηρούσε σιωπηλή τους άλλους. Ο Απόλλωνας με την χρυσή λύρα στα χέρια του, προσπαθούσε με την μουσική του να καλύψει τις φωνές των άλλων γύρω του. Ο ευέξαπτος ρωμαλέος Άρης, ζωσμένος με τα σπαθιά του που έλαμπαν, λογομαχούσε με τον Ερμή που κρατούσε το Κηρύκειο και φορούσε το φτερωτό καπέλο του, ενώ τα σανδάλια του διακοσμούσαν μικρά φτερά!!

:::_ <<Όχι, του φώναζε ο Άρης θυμωμένος, δεν πρέπει ακόμη να πας στους Έλληνες το μαντάτο. Άφησέ τους να παιδεύονται ακόμη λίγο, τους αξίζει έτσι όπως κατάντησαν και δεν τίμησαν τους προγόνους τους και το ιερό DNA στο αίμα τους. Ξέχασαν το λαμπρό παρελθόν τους, δεν υπερασπίζονται τα ιδανικά που τους διδάξαν οι Σοφοί διδάσκαλοι του γένους, έγιναν καλοπερασάκηδες, αδιάφοροι και δειλοί οι περισσότεροι!! Πρόδωσαν την Ελλάδα, την παρέδωσαν σε αλλότρια χέρια σκοτεινών δυνάμεων, δεν τους αξίζει να επέμβουμε ακόμη, ας υποφέρουν περισσότερο, ίσως μάθουν το μάθημά τους και βλέπουμε κατόπιν τι θα κάνουμε >>!!!!

Ο Ερμής εναντιώνονταν :: _<< Μα είναι Έλληνες, δεν αξίζουν τόση ταπείνωση, τόσον εξευτελισμό κι εκμετάλλευση. Δεν είδες οι ξένοι σκοτεινοί τους τα πήραν όλα, δεν τους έμεινε τίποτε. Υποφέρουν και αθώοι, ο λαός έμεινε απροστάτευτος, δεν έχουν κυβερνήτες πραγματικούς Έλληνες. Τι θα γίνουν εξαθλιώνονται κι έρχονται κι άλλα δεινά, εάν δεν επέμβουμε θα χαθούν όλοι. Είναι τα δικά μας παιδιά, δεν αξίζει να εξαφανιστεί αυτό το Ιερό Έθνος, ότι κι αν έκαναν, όσα μεγάλα λάθη κι αν υπήρξαν μέσα στα χρόνια της απουσίας μας. Εγώ προτείνω να επέμβουμε το ταχύτερο δυνατόν!!! >>

Φωνές, γνώμες από όλους μαζί τους Θεούς και τις Θεές, ώσπου ο Δίας σηκώθηκε και κραδαίνοντας το σκήπτρο των κεραυνών, φώναξε θυμωμένος !!.... _ << Ούτε εσείς έχετε όλοι την ίδια άποψη για το σοβαρό αυτό θέμα. Εγώ θα αποφασίσω πότε θα επέμβουμε, γιατί δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να καταστρέψει ολοσχερώς τον Λαό μου. Όσοι τον κυβέρνησαν διαχρονικά , το έκαναν καταστροφικά, μόνο για το συμφέρον τους, την εξυπηρέτηση των φίλων τους κι των αλλότριων δυνάμεων του κακού !! Ναι θα σώσω το γένος των Ελλήνων, δεν θα αφήσω να τους εξαφανίσουν, γιατί το ιχώρ που κυκλοφορεί στις φλέβες τους είναι δικό μας θεϊκό στοιχείο και φτάνουν τα τόσα χρόνια ταλαιπωρίας και τυραννίας τους. Τα δεινά τους πρέπει να τελειώσουν. Το πότε θα το μάθετε σύντομα, διότι όντως τα πράγματα πιέζουν..>> και αμέσως εκτοξεύει μια αστραπή στον ουρανό!!.......

Ένα δυνατό φώς στα μάτια μου, με έκανε να συνέλθω και να ανοίξω τα βλέφαρά μου, βλέποντας ότι είμαι στην βεράντα και στην πολυθρόνα μου καθισμένη. Απέναντι στην ανατολή ξεπρόβαλε ένας υπέρλαμπρος Ήλιος μέσα από την θάλασσα. Έβαψε με τα υπέροχα χρώματά του τα νερά και τον ορίζοντα όλο, δίνοντας κι αυτός το υπέροχο μήνυμα την έναρξης μια νέας ελπιδοφόρου ημέρας για όλους μας ……..

Τι νύχτα σημαδιακή ήταν αυτή που πέρασε, τι μεγαλειώδες όνειρο – όραμα αυτής της μυσταγωγικής κόκκινης πανσελήνου του φετινού Αυγούστου !!?? Γεμάτη θετικά μηνύματα για εμάς τους Έλληνες, γεμάτη αισιοδοξία, πως οι Θεοί του Ολύμπου είναι εδώ και έχουν στο μυαλό τους να μας βοηθήσουν, να ελευθερώσουμε την χώρα από κάθε τι που την καταστρέφει, την διαλύει και βασανίζει όλους μας!!!!!

ΓΕΝΟΙΤΟ !! ΣΥΜΗ ΥΦΑΝΤ.