ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ...!!!!!

 ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ !!

Περπατώντας νωχελικά, με γυμνά πόδια πάνω στην υγρή αμμουδιά, τα ίχνη μου έσβηνε η θάλασσα με τον ελαφρύ κυματισμό του νερού της, που μόλις ακούγονταν ο ήχος της κι έγλυφε απαλά την αμμουδιά και δρόσιζε τις πατούσες μου! Ήταν μια ευχάριστη αίσθηση για το κορμί το βύθισμα των πελμάτων μου μέσα στην βρεγμένη - ζεστή άμμο και με την κίνηση των ποδιών το πλατσούρισμα του νερού, έδιναν μια αίσθηση απαλού μασάζ.! Η μεγάλη απλωμένη παραλία σε όλον τον κόλπο, τον κρυμμένο, τον απόμερο, φαινόταν ακόμη μεγαλύτερη στο φώς του δειλινού της Άνοιξης. Πλημύρισε ολούθε ο τόπος απαλά χρώματα και η ηρεμία του τοπίου με βύθισε σε μια ψυχική χαλάρωση μοναδικής γαλήνης! Οι αισθήσεις συνεπαρμένες από την θαλασσινή αύρα και το ελαφρύ αεράκι που ίσα – ίσα ρυτίδωνε την επιφάνεια της και κινούσε τα μικροκύματα ν΄αγκιζουν την στεριά μ΄έναν ήχο απαλό – γλυκό – ναζιάρικο νανούρισμα! Κάπου – κάπου ολόλευκοι γλαροί με τα παιγνίδια τους και τα τιτιβίσματα τους διέλυαν την ηρεμία του χώρου. Κάποια βραχάκια σπαρμένα εδώ κι εκεί στην αμμουδιά, δημιουργούσαν εικόνες με τον όγκο τους πάνω στην άμμο, αντανακλώντας τις αναλαμπές από το λυκόφως της ημέρας που έσβηνε! Ο παφλασμός της θάλασσας άρχισε λίγο- λίγο να δυναμώνει, σαν να μιλούσε και να αποχαιρετούσε την ημέρα που έφευγε. Ο ορίζοντας πολύχρωμος ακόμη από τις τελευταίες αχτίνες του βυθισμένου πια ήλιου στην αχλή της θάλασσας, έστελνε μήνυμα αποχαιρετισμού στην ημέρα που τέλειωσε! Άρχισε να προβάλει κι ο ασημένιος δίσκος του Φεγγαριού, να παίρνει την θέση του στον ουράνιο θόλο και δίπλα του αστέρια κι αστεράκια που τρεμόπαιζε το φως τους σαν φαναράκια γιορτινά, γέμισαν τον ουρανό! Σκιές στην παραλία, σχήματα παράξενα, μορφές από τα γύρω υψώματα προκαλούσαν την φαντασία και οι φυλλωσιές από τα αλμυρίκια, τους θάμνους, τους σκίνους παρασυρμένα από το αεράκι σκόρπιζαν μια μοναδική μουσική σύνθεση στον αιθέρα. Μοσχοβολιές από θυμάρι, ρίγανη, μέντα, αγριοδυόσμο τύλιξε την ατμόσφαιρα παντού. Συγκράτησα την μαντίλα στους ώμους μου, να μην την παρασύρει ο αέρας και συνέχισα να βυθίζω τα βήματά μου στην υγρή άμμο της παραλίας, δίχως να με επηρεάζει η ψυχρούλα που πλέον επικράτησε στην περιοχή, αντικαθιστώντας την θαλπωρή της ημέρας! Στο βάθος της θάλασσας, στους ασημένιους δρόμους που χάραζε το Φεγγάρι στην σκοτεινή επιφάνεια του νερού και το μικρό ξερονήσι που το φανέρωσε το φεγγαρόφωτο, εμφανίσθηκαν επάνω, γύρω του, να παίζουν παιγνίδια με το νερό, Νεράϊδες, Τρίτωνες, Νηρηίδες, Γοργόνες. Τα όμορφα στοιχειά της θάλασσας, που με τα γέλια τους, τα παιγνίδια τους στα μικροκύματα και τα τραγούδια τους, διέλυαν την σιωπή της μαγικής νύχτας.! - <<΄Ελα, έλα κι εσύ στην παρέα μας >> φωνάζει με το κογχύλι - μπουρού ένας πανέμορφος Τρίτωνας, που κρατούσε μια μικρή γοργόνα αγκαλιά. - << ΄Ελα στου ονείρου την χώρα, στην αγκαλιά της θάλασσας και στα χάδια των λαμπερών ακτίνων του φεγγαριού. -Έλα στο θαύμα της ζωής, το μεγαλείο και την χαρά της φύσης! >>.!!! Τα γέλια και τα τραγούδια τους ξεμάκραιναν, άρχισαν να χάνονται στο βάθος του φεγγαρόφωτου και οι μορφές τους βυθίστηκαν στης θάλασσας τα βάθη…

Τι αναπάντεχη συνάντηση του φυσικού με το μεταφυσικό !!? Γέμισε η ψυχή με αισιοδοξία, μια διαφορετική χαρά, ευτυχία πως τίποτε δεν είναι άπιαστο, ακατόρθωτο!

Άρχισα ν΄ απομακρύνομαι με αργά βήματα από την παραλία των θαυμάτων, της γης των πλασμάτων, την πραγματικότητα του ονείρου, γεμάτη διάφορα ευχάριστα συναισθήματα και ξελαφρωμένη από κάθε ψυχικό βάρος, που πια την θέση του πήρε μια πρωτόγνωρη χαρά !!

ΖΗΣΤΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΑΞΙΖΕΙ !!

ΣΥΜΗ ΥΦΑΝΤ